Πολλές φορές δεν μπορώ να καταλάβω πιο είναι πιο δύσκολο: να βρίσκεσε πίσω από τον καθρέφτη ή μπροστά απ’ αυτό, να λες «ναι» σε αυτό που είσαι ή να κρύβεσαι και να μην μπορείς να δείς ποιός πραγματικά είσαι, να μην μπορείς να δείς τον ευατό σου μπροστά στο καθρέφτη και να κάνεις την αυτοκριτική σου χωρίς κανένα φόβο και πρόβλημα; Ίσως το χειρότερο είναι να βρίσκεσε σε ένα ενδιάμεσο στάδιο... να προσπαθείς ο ίδιος να καταλάβεις, δηλαδή, ποιός είσαι και τι θέλεις και να μην μπορείς «να βγείς να το φωνάξεις» αλλά να μπορείς απλά να το παραδεχτείς σιγανά, να είσαι δηλαδή μπροστά στο καθρέφτη αλλά να μην μπορείς να δείς καθαρά αφού όλα είναι φολά ή απλά θέλεις εσύ ο ίδιος  να το βλέπεις έτσι. Δύσκολο να επιλέξεις, εύκολο όμως να αποφασίσεις. 

Και απ’ την άλλη, αναριωτέσαι ποιός είναι αυτός που που αποφασίζει για σένα; Ποιός είναι αυτός που σε τοποθετεί μπροστά ή πίσω απ’ τον καθρέφτη! Ίσως ο Θεός, υπάρχει όμως;... Ή απλά εσύ ο ίδιος, μπορείς όμως;... Πολλά τα ερωτήματα! Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει... Δεν ξέρεις αν αύριο αποφασίσεις να μιλήσεις, «να βγείς να το φωνάξεις». Απ’ την άλλη, μπορούν τα πράγματα να χειροτερέψουν... Από το κακό στο χειρότερο. Να ‘ρθούν τα πάνω- κάτω!... Ίσως! Ίσως πάλι και όχι... Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. 

Είναι άραγε σωστό, υγειές ή πρέπει να το κοιτάξω! Είναι σωστό να κρύβεις το «είναι» σου και να ντρέπεσαι γι΄αυτό που είσαι ή είναι σωστό να βλέπεις τον αλλό περιφρονητικά επειδή είσαι άσχημος, χοντρός, μαύρος, αλβανός ή γκέι; Είναι σωστό να τον κρίνεις; Εκτός απ’ το Θεό ποιός άλλος έχει αυτό το δικαίωμα; Και να το κάνει δηλαδή ποία η σημασία του; Αυτός θα κρίνει ποιός είσαι και ποιός πρέπει να είσαι, τι αισθάνεσαι και πώς πρέπει να ζέις; Αυτός θα το αποφασίσει ή εσύ;  Μπορείς να τον σταματήσεις; Οχι αν το έχει βάλει στοίχημα... Επιμένω όμως να τον λαμβάνω υπόψην μου... γιατί; 

Μήπως πράγματι δεν ξέρω τι είμαι και τι θέλω; Μήπως ήρθε η ώρα να βάλω ένα τέλος σε όλο αυτό; Μήπως ήρθε η στιγμή να πάρω την ζωή  στα χέρια μου...

Άλεξ (16 ετών)