Εδώ και αρκετά χρόνια έχει πάψει ο όρος ομοφυλοφιλία να συμπεριλαμβάνεται στα βιβλία των ψυχιάτρων και των ψυχολόγων. Παρόλα αυτά, η κοινωνική αποδοχή των ομοφυλόφιλων διαφέρει στο παρόν, αλλά και στο παρελθόν ανάλογα με την ιστορική περίοδο και τις διαφορετικές κουλτούρες. Σε μια ερεύνα 76 κοινωνιών, οι Ford και Beach (1951) βρήκαν ότι 49 από αυτές αντιλαμβάνονταν κάποιας μορφής ομοφυλοφιλία, σαν αποδεκτή αλλά όχι για όλα τα μέλη της κοινωνίας, εξίσου. Παρόλα αυτά, η ομοφυλοφιλία δεν ήταν κάτι γενικευμένο, διότι στις υπόλοιπες κοινωνίες της έρευνας ήταν απούσα, σπάνια ή κρυφή. Για παράδειγμα οι Σειβαν μια μικρή φυλή της βόρειας Αμερικής, έβρισκαν σωστό από όλους τους άντρες και τα αγόρια να εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές ολοκληρωμένες σχέσεις και θεωρούταν περίεργο αν κάποιος δεν είχε σχέσεις και με τα δυο φύλα. Άλλες κουλτούρες όπως οι Ταϊτινοί ήταν πολύ επιτρεπτικοί με την σεξουαλική συνεύρεση μεταξύ ατόμων του αντιθέτου  φύλου σε ανύπαντρα άτομα, αλλα αντιλαμβάνονταν την ομοφυλοφιλία σαν μια απόλυτα παρεκκλίνουσα συμπεριφορά.

Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι κανείς είναι, είτε ομοφυλόφιλος, είτε ετεροφυλόφιλος, στην πραγματικότητα η σεξουαλική προτίμηση θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή σαν ένα συνεχές, που ο καθένας από εμάς τοποθετείται ανάλογα. Αυτό το συνεχές θα μπορούσε να έχει τρεις άξονες. Την ερωτική συμπεριφορά, την ερωτική φαντασίωση αλλά και τον προσωπικό χαρακτηρισμό του άτομου. Έτσι για παράδειγμα ένα άτομο είναι πιθανό να μην έχει ποτέ κάνει σεξ με άτομο του ίδιου φύλου, να χαρακτηρίζει τον εαυτό του ετεροφυλόφιλο αλλά να έχει ομοφυλοφιλικές φαντασιώσεις.

Είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν ότι η σεξουαλική προτίμηση είναι κυρίως μια επιλογή και αυτό ίσως μπερδεύει τα πράγματα ή τους κάνει περισσότερο αμυντικούς. Στην πραγματικότητα, όπως όλες οι προτιμήσεις διαμορφώνεται σε πολύ μικρή ηλικία ακόμα και τις πρώτες ώρες της ζωής ενός ατόμου. Αν μπορούσαμε να κάνουμε μια αναγωγή σε κάτι που όλοι μπορούμε να κατανοήσουμε, θα λέγαμε ότι κάποιος είναι προβληματικός αν προτίμα το κόκκινο χρώμα από το πράσινο.

Ένας ειδικός θα μπορούσε να βοηθήσει μόνο στο να μπορέσει το άτομο να κατανοήσει το ποιος είναι και να εξομαλύνει το στρες που μπορεί να προκαλεί η όποια διαφορετικότητα, αλλά και η πίεση των οικείων και της κοινωνίας.
 
Πρόδρομος Ταράσης
Ψυχοθεραπευτής