Σε δυο εβδομάδες, συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τους πρώτους γάμους ομόφυλων ζευγαριών στον πλανήτη. Ήταν 1η Απριλίου 2001 και στην Ολλανδία παντρεύτηκαν τέσσερα ζευγάρια. Δέκα χρόνια μετά, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διαπιστώνει ότι ακόμα κι αν η νομοθεσία αλλάζει, οι προκαταλήψεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό επιμένουν.
Δέκα χώρες σε τρεις ηπείρους νομιμοποίησαν τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών τη δεκαετία που πέρασε, αλλά οι διακρίσεις επιμένουν, ακόμα και σε αυτές τις χώρες, όπως ανέφερε χθες το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
«Το γεγονός ότι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών έγινε νόμιμος σε τρεις ηπείρους δείχνει πρόοδο στον τομέα της ισότητας», δήλωσε ο Boris O. Dittrich, διευθυντής του Προγράμματος LGBT Δικαιωμάτων του Παρατηρητηρίου. «Ωστόσο, ενώ το δικαίωμα του γάμου φαίνεται σαν το τελευταίο βήμα για τον τερματισμό των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, η νομιμοποίηση δεν έχει δώσει τέλος στις διακρίσεις, είτε από εκπροσώπους της διοίκησης είτε από άλλους ανθρώπους».
Από το 2001, ακολουθώντας το πρωτοπόρο παράδειγμα της Ολλανδίας, ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών υιοθετήθηκε από το Βέλγιο (2003), την Ισπανία (2005), τον Καναδά (2005), τη Νότιο Αφρική (2006), τη Νορβηγία (2009), τη Σουηδία (2009), την Πορτογαλία (2010), την Ισλανδία (2010) και την Αργεντινή (2010). Από το 2010, ο γάμος είναι νόμιμος για τα ομόφυλα ζευγάρια, στην Πόλη του Μεξικό και αναγνωρίζεται και από άλλες περιφέρειες του Μεξικό. Την ίδια στιγμή, και κάποιες Πολιτείες εντός ΗΠΑ αναγνωρίζουν το γάμο.


«Το παράδειγμα αυτών των δέκα χωρών θα το ακολουθήσουν αναπόφευκτα περισσότερα έθνη τα οποία είναι ανοιχτά στο να δώσουν τέλος στις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου», συνεχίζει ο Dittrich. «Η φόρα που έχει η νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών δεν μπορεί να σταματήσει».
Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο, σε χώρες, όπως το Νεπάλ, η Σλοβενία και η Αυστραλία, όπου έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία για την αναγνώριση του γάμου, σε πολιτικό, νομικό ή δικαστικό επίπεδο, θα έχουμε θετικά αποτελέσματα, ενώ μερικές χώρες (το Ισραήλ, η Νέα Ζηλανδία, το Μεξικό και κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ) έχουν ήδη κάνει ένα θετικό βήμα, αναγνωρίζοντας τους γάμους που τελούν τα ομόφυλα ζευγάρια σε ξένες χώρες.
Αρκετές άλλες χώρες διαθέτουν νομοθεσία που αναγνωρίζει τις σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου σε μορφή αστικών ενώσεων ή συμφώνου συμβίωσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτά τα άτομα έχουν αρκετά από τα δικαιώματα που έχουν τα παντρεμένα ζευγάρια. Ωστόσο, ο πολιτικός γάμος σε αυτές τις χώρες  αφορά αποκλειστικά τα ετερόφυλα ζευγάρια και δεν είναι ανοιχτός στα ομόφυλα.
Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων πραγματοποίησε έρευνα σε οργανώσεις LGBT δικαιωμάτων στις δέκα χώρες όπου είναι νόμιμος ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Η έρευνα αφορούσε τους στόχους που ελπίζουν να πετύχουν τα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια. Τα αποτελέσματα αναδεικνύουν ποικιλία προτεραιότητων, αν και βρίσκουν κοινό έδαφος.
«Στις περισσότερες χώρες, μία μεγάλη προτεραιότητα είναι το δικαίωμα των διεμφυλικών ατόμων να αναγνωρίζονται ενώπιον του νόμου, χωρίς να χρειάζεται να υποβληθούν σε μη αναστρέψιμη στείρωση», δηλώνει ο Dittrich. «Ένας κοινός παρονομαστής είναι η αντιμετώπιση της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας στους νέους ανθρώπους μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα καθώς και το να δοθεί τέλος στη βία και την επιθετικότητα από μεμονωμένα άτομα, από οικογένειες, σε ανθρώπους στο δρόμο..».
"Στις φώτο, ο Peter Lemke με τον Frank Wittebrood και η Helene Faasen με την Anne Marie Thus, οι οποίοι μαζί με τους Tom Jansen – Louis Rogmans και Dolf Pasker – Geert Kasteel ήταν τα πρώτα τέσσερα ζευγάρια που παντρεύτηκαν την 1η Απριλίου 2001 στην Ολλανδία."