Διαβάζοντας την ψυχή των ανθρώπων στο πορνό!

συνέντευξη του Παναγιώτη Ευαγγελίδη στον Λύο Καλοβυρνά

Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης μόλις ολοκλήρωσε το πρώτο ελληνικό γκέι πορνό κι ετοιμάζεται για τα επόμενα. Συγγραφέας, μεταφραστής και εσχάτως άνθρωπος του σινεμά (συνυπογράφει το σενάριο της Στρέλλας και έχει σκηνοθετήσει το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Chip & Ovi, για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε σε άλλο άρθρο στο περιοδικό), μιλά στον Λύο Καλοβυρνά για το νέο του εγχείρημα. Το Καλοκαιρινό Ρομάντζο θα προβληθεί στο Berlin Porn Festival Αθήνας που διοργανώνει η Μαρία Cyber στις αρχές Ιανουαρίου.

________________________________________________________________________

Τι σε κεντρίζει στο πορνό;

Στο πορνό με κεντρίζει αυτό που η δική μου φαντασία μπορεί να κάνει με τα υλικά που μου προσφέρει η κάθε συγκεκριμένη ταινία. Όσο καλύτερα και του γούστου μου τα υλικά, όσο πιο κοντινός στο ξεκλείδωμα του δικού μου ψυχικού και σεξουαλικού χρηματοκιβωτίου είναι ο συνδυασμός που μου προτείνει ο σκηνοθέτης, τόσο πιο επιτυχημένη για μένα είναι η ταινία. Το γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο κανείς να μαγειρέψει το ιδανικό πιάτο ενός άλλου ανθρώπου, καθώς και μια σειρά άλλους λόγους, με οδήγησαν να αρχίσω, σαν παιχνίδι προς το παρόν, να δοκιμάζω τις δικές μου συνταγές και να τις προσφέρω στην κρίση και την τέρψη των άλλων.

Βλέπεις διαφορές στις γκέι τσόντες από τις στρέιτ - πέρα από τις προφανείς;

Αυτό που βλέπω σαν τη μεγάλη και βασική τους διαφορά είναι ότι οι ρόλοι στο γκέι πορνό είναι λιγότερο προβλέψιμοι. Αυτό είναι και ένα στοιχείο επιπλέον ερεθισμού της φαντασίας σε μια μερίδα του κοινού στην οποία αρέσουν οι ανατροπές. Αυτό ισχύει και για τους σεξουαλικούς ρόλους -ένας γκέι ηθοποιός μπορεί να είναι ενεργητικός και στην πορεία της ίδιας σκηνής να γίνει παθητικός- αλλά και για τα στερεότυπα σχετικά με τη συμπεριφορά, την ενδυμασία και τους ψυχολογικούς ρόλους, πράγματα που ανάμεσα σε ένα άντρα και μια γυναίκα στο πορνό είναι σχεδόν πάντα δεδομένα. Με εξαιρέσεις φυσικά πάντοτε. Το γκέι πορνό είναι μια αρένα όπου μπορούν να συμβούν πολλά περισσότερα, αλλά που στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι κι αυτή οριοθετημένη από κάποια είδη με τα δικά τους στερεότυπα και κανόνες.

Γιατί μια γκέι τσόντα; Τι σε εξάπτει ως δημιουργό να γυρίσεις μια τέτοια ταινία;

Κάνω μια γκέι τσόντα γιατί είμαι γκέι. Ο έρωτας και το σεξ ανάμεσα σε άντρες είναι αυτό που εξάπτει τη φαντασία μου και με ερεθίζει. Θέλω να πειραματιστώ με καινούριες ιδέες και φόρμες γύρω από το πορνό. Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλω να κάνω είναι ταινίες που δεν θα μπαίνουν αναγκαστικά κάτω από την ετικέτα του πορνό έτσι όπως το αντιλαμβανόμαστε, αλλά που θα περιλαμβάνουν απερίφραστο σεξ. Σαν να βλέπεις μια οποιαδήποτε ταινία αλλά στην ερωτική σκηνή να μη σβήνει η εικόνα, να μην είναι τα σώματα κάτω από σεντόνια και κουβέρτες, να μη σταματάει η κάμερα μόνο στα πρόσωπά τους. Να δούμε επιτέλους ότι το σεξ είναι πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά στα οποία η κουλτούρα μας το έχει κατατάξει και κατηγοριοποιήσει. Ότι μπορούμε και εκεί μέσα να διαβάζουμε την ψυχή των ανθρώπων, εκεί συχνά ίσως περισσότερο απ' ό,τι αλλού. Ότι στην καλύτερη περίπτωση έχει συγκίνηση, φαντασία, δημιουργικότητα, συναισθήματα, ελευθερία. Ότι μπορεί και αυτό να έχει τη γραφή του, που δεν είναι αναγκαστικά αυτή που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα μέσα στις κατηγοριοποιήσεις του.

Το σεξ είναι πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά στα οποία η κουλτούρα μας το έχει κατατάξει.

Πόσες ταινίες γύρισες σε αυτό το πρότζεκτ;

Προς το παρόν είναι έτοιμο το Καλοκαιρινό Ρομάντζο και σύντομα πρόκειται να είναι έτοιμες άλλες δύο. Το πρόβλημα είναι ότι λόγω του απερίφραστου σεξ, δεν ξέρω τι δρόμο θα βρουν αυτές οι ταινίες προς τα έξω, μιας και δεν ανήκουν πραγματικά σε κανένα καθορισμένο είδος.

Πράγματι, το Καλοκαιρινό Ρομάντζο δεν βολεύεται εύκολα σε κάποιο genre. Υποθέτω ότι είναι εσκεμμένο αυτό από μέρους σου;

Ναι, είναι εσκεμμένο. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να κάνω άλλο ένα πορνό σαν τα χιλιάδες που υπάρχουν και που σίγουρα θα ήταν καλύτερα από το δικό μου λόγω τεχνικής υποδομής, έμπειρης παραγωγής κ.τ.λ. Η ιδέα βέβαια να γίνει ελληνικό γκέι πορνό σαν πολιτική πράξη έπαιξε κι αυτή τον ρόλο της στην απόφασή μου να το κάνω. Αλλά το να παίξω με τα είδη ήταν αποφασιστικό στο να μη με κάνει να βαρεθώ. Χρειάζομαι πάντα κάποια δημιουργικά κίνητρα, όσο κι αν το βλέπω σαν παιχνίδι.

Τι δυσκολίες συνάντησες στο δημιουργικό σκέλος;

Οι δυσκολίες καταρχάς ήταν να βρω άτομα διατεθειμένα να κάνουν κάτι τέτοιο και να υποστούν τη δημόσια έκθεση, κάτι που σε μια χώρα όπως η Ελλάδα δεν είναι κάτι αυτονόητο. Μετά να μπορέσω να περάσω στους ηθοποιούς μου την ιδέα μου ενός πιο σύνθετου εγχειρήματος από αυτό που εκείνοι είχαν στο μυαλό τους σαν πορνό. Στη συνέχεια να μπορέσουμε να το μετατρέψουμε σε πράξη κινηματογραφική. Το κράτησα σ' ένα επίπεδο παιχνιδιού, γιατί έτσι μπορεί και να λειτουργήσει πιο εύκολα και να δώσει και μια ανάσα απενοχοποίησης του όλου εγχειρήματος και σ' αυτούς που το κάνουν και σ' εκείνους που θα το δουν. Σαν δημιουργός αυτό που ήθελα ήταν να μου αρέσει αυτό που βλέπω, να είναι κάτι στο οποίο θα είχα συμμετάσχει κι εγώ στη ζωή μου.

Ανακάλυψες κάτι που δεν περίμενες;

Κυρίως ανακάλυψα τι με ενδιαφέρει και τι όχι ανάμεσα σε όλα αυτά τα οποία αόριστα είχα στο μυαλό μου να κάνω. Δοκίμασα και εξάντλησα ήδη κάποια πράγματα και αυτό ανοίγει βέβαια από μόνο του χώρο για καινούριες ιδέες. Επίσης ανακάλυψα ότι σ' αυτό το είδος περισσότερο από άλλα είδη μυθοπλασίας ο χαρακτήρας, το ταμπεραμέντο και η δημιουργικότητα του ηθοποιού είναι καθοριστικά στοιχεία. Και έχω μάθει και άλλα πολλά που ακόμα κι εγώ ο ίδιος δεν ξέρω...

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια έκρηξη ερασιτεχνικού πορνό. Τι το κάνει δημοφιλές σε σχέση με τις επαγγελματικές παραγωγές;

Αυτό που κάνει το ερασιτεχνικό πορνό πιο δημοφιλές είναι ότι επιτέλους σαν θεατές μπορούμε να ταυτιστούμε, να αισθανθούμε ότι θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς εκεί στη θέση του άλφα ή του βήτα, ότι μπορούμε κι εμείς να το κάνουμε και κυρίως ότι είναι ρεαλιστικό, ότι δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι που βλέπουμε το κάνουν πραγματικά και όχι προσχεδιασμένα, πράγματα που κατά μέγα μέρος λείπουν από το εμπορικό πορνό.

Αυτό είναι κάτι που θέλω να κάνω οπωσδήποτε, αν κάνω άλλες ταινίες: Ένα στραπατσάρισμα των στερεότυπων ομορφιάς, φυσικής διάπλασης, μεγεθών, ηλικιακών ορίων, συμπεριφορών, μαζί με ένα φώτισμα πλευρών του σεξ που το εμπορικό πορνό δεν δείχνει ποτέ, π.χ. τα συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά στο σεξ, τα μικρά ή μεγάλα «ατυχήματα» που μπορούν να συμβούν στη διάρκεια μιας συνουσίας, κάτι που δεν θα πάει καλά, οι δυσκολίες... Ένας ρεαλισμός δηλαδή που όλοι βιώνουμε στη ζωή μας αλλά ποτέ δεν βλέπουμε στη στιλβωμένη εκδοχή του τέλειου σεξ με τους σούπερ άντρες των μεγάλων παραγωγών... Μια απελευθέρωση από τη φαντασίωση προς όφελος μιας μεγαλύτερης πραγματικής ταύτισης και μιας χειροπιαστής ηδονής.

Aπo 10percent!