"Με τα όνειρα ξεκινούν οι ευθύνες", έγραψε ο Γιέιτς το 1914. Αυτή η φράση εξηγείται με τους gay, λεσβίες, αμφιφυλόφιλους και τρανσέξουαλ που υπήρξαν μάρτυρες των δραματικών αλλαγών στις σχέσεις με την εξουσία. Μετά από γενιές θυσιών και οργάνωσης, οι gay άνθρωποι σε διάφορα μέρη του κόσμου κέρδισαν προστασία από τις διακρίσεις και αναγνώριση των σχέσεών τους. Αυτές οι αλλαγές όμως έφεραν αύξηση σε ένα ειδεχθές φαινόμενο: τη στροφή λευκών gay ατόμων κατά των μεταναστών και κατά μουσουλμανικών πολιτικών δυνάμεων στη Δυτική Ευρώπη και το Ισραήλ.
Στην Ολλανδία, μερικοί Γερμανοί gay ενστερνίστηκαν τα μηνύματα του Geert Wilders, ο οποίος κληρονόμησε πολλούς οπαδούς από το δολοφονημένο, αντιμετανάστη gay πολιτικό αρχηγό, Pim Fortuyn, του οποίου το κόμμα σήμερα είναι το τρίτο μεγαλύτερο στη χώρα. Στη Νορβηγία, ο Anders Behring Breivik, ο εξτρεμιστής που σκότωσε 77 ανθρώπους τον Ιούλιο, αναφέρει πως επηρεάστηκε από τον Bruce Bawer, έναν gay Αμερικανό επικριτή των Μουσουλμάνων μεταναστών. Η εφημερίδα Guardian ανέφερε την προηγούμενη χρονιά ότι η ρατσιστική λίγκα 'Αγγλική Άμυνα', είχε 115 μέλη στη gay πτέρυγα της. Η γερμανική ομοσπονδία των gay και λεσβιών, έχει εκδώσει δηλώσεις στις οποίες αποκαλεί τους Μουσουλμάνους μετανάστες, εχθρούς των ομοφυλόφιλων. 
Αυτές οι περιγραφές των μεταναστών, κυρίως Μουσουλμάνων από την Αραβία, τη Νότια Ασία, την Τουρκία και αφρικανικής καταγωγής, σαν 'ομοφοβικών φανατικών', σκόπιμα αγνοούν την ύπαρξη των Μουσουλμάνων ομοφυλόφιλων και των υποστηρικτών τους μέσα στις κοινότητές τους. Καθιστούν επίσης αόρατο το ρόλο των φονταμεταλιστών Χριστιανών, της Ορθόδοξης και Ρωμαϊκής Εκκλησίας, καθώς και των Ιουδαίων στη διαίωνιση του φόβου και ακόμα και του μίσους κατά των gay. Αυτό το κυνικό μήνυμα διαδίδεται πλέον από τις πηγές του στην ευρωπαϊκή ξενοφοβία, ώστε να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο στη μακρόχρονη σύγκρουση Παλαιστινίων - Ισραηλινών.
Το 2005, με τη βοήθεια Αμερικανών στελεχών του μάρκετινγκ, η Ισραηλινή κυβέρνηση ξεκίνησε μια διαφημιστική εκστρατεία με τίτλο 'Brand Israel', στοχεύοντας σε άνδρες μεταξύ 18 - 34 χρόνων. Η εκστρατεία, για την οποία έκανε ρεπορτάζ η  'Jewish Daily Forward', επεδίωκε να παρουσιάσει το Ισραήλ σα 'σχετικό και μοντέρνο'. Η κυβέρνηση αργότερα επέκτεινε το διαφημιστικό σχέδιο εκμεταλλευόμενη τη gay κοινότητα, για να καλυτερεύσει την παγκόσμια εικόνα της. 
Πέρυσι, το ισραηλιτικό ειδησεογραφικό site 'Ynet', ανέφερε πως το συμβούλιο τουρισμού του Τελ Αβίβ ξεκίνησε μια εκστρατεία κόστους περίπου 90 εκατομμυρίων δολαρίων για να εμφανίσει την πόλη σα "διεθνή πρρορισμό διακοπών των gay ". Η προώθηση, η οποία είχε την υποστήριξη του υπουργείου τουρισμού και των προξενείων του Ισραήλ στο εξωτερικό, περιελάμβανε εικόνες ζευγαριών του ίδιου φύλου και χρηματοδότηση φιλοϊσραηλινικών προβολών ταινιών σε φεστιβάλ gay κινηματογράφου στις ΗΠΑ. (Η κυβέρνηση δεν είναι μόνη: Ένας Ισραηλινός παραγωγός πορνογραφίας γύρισε ένα φιλμ, το 'Οι άνδρες του Ισραήλ', στην πλευρά ενός πρώην παλαιστινιακού χωριού).
Αυτό το μήνυμα διατυπώνεται στα υψηλότερα επίπεδα. Το Μάϊο, ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάρχου, είπε στο κονγκρέσο ότι η Μέση Ανατολή "είναι μια περιοχή όπου οι γυναίκες λιθοβολούνται, οι gay απαγχονίζονται και οι Χριστιανοί διώκονται". 
Το αυξανόμενο παγκόσμιο gay κίνημα κατά της Ισραηλινής κατοχής, ονόμασε αυτές τις τακτικές 'pinkwashing' (gay-ροζ ξέπλυμα): μια στρατηγική σκοπιμοτήτων για να συγκαλυφθούν οι συνεχιζόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, πίσω από μια εικόνα νεωτερικότητας που δηλώνεται με την Ισραηλινή gay ζωή. Ο Aeyal Gross, ένας καθηγητής νομικών στο πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, τονίζει πως "τα δικαιώματα των gay έχουν ουσιαστικά γίνει ένα εργαλείο δημοσίων σχέσεων", παρόλο που "οι συντηρητικοί και κυρίως θρησκευόμενοι πολιτικοί παραμένουν έντονα ομοφοβικοί".
Η τακτική 'Pinkwashing', όχι μόνο εκμεταλλεύται όσα κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες από την gay κοινότητα των Ισραηλινών, αλλά επίσης αγνοεί την ύπαρξη των οργανώσεων των Παλαιστινίων για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε από τη Δυτική όχθη στη δεκαετία του 1950, όταν οι νόμοι κατά του σοδομισμού που επιβάλλονταν από τη βρετανική αποικιοκρατική επιρροή, αφαιρέθηκαν από το ιορδανικό ποινικό δίκαιο, το οποίο ακολουθούν οι Παλαιστίνιοι. Πιο σημαντική είναι η ενίσχυση του παλαιστινιακού gay κινήματος με τρεις μεγάλες οργανώσεις: Την Aswat, την Al Qaws και την παλαιστινιακή οργάνωση των Queer για μποϋκοτάζ και ακύρωση επενδύσεων. Με αυτές τις ομάδες, γίνεται φανερό πως η καταπίεση των Παλαιστινίων ξεπερνά τα όρια της σεξουαλικότητας: Όπως είπε ο  Haneen Maikay, διευθυντής της οργάνωσης Al Qaws: "Όταν περνάς από ένα σημείο ελέγχου, δεν έχει σημασία ποια είναι η σεξουαλικότητα του στρατιώτη".
Αυτό που κάνει τις λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους, τους αμφιφυλόφιλους, τους τρανσέξουαλ και τους συμμάχους τους τόσο ευαίσθητους στο 'pinkwashing' - το επιστέγασμα αυτού είναι η τάση μερικών gay λευκών ατόμων να προκρίνουν τη φυλετική και θρησκευτική τους ταυτότητα, ένα φαινόμενο που ο θεωρητικός Jasbir K. Puar αποκάλεσε 'ομοφυλοεθνικισμό' - είναι η συναισθηματική κληρονομιά της ομοφοβίας. Οι περισσότεροι gay άνθρωποι έχουν υποστεί καταπίεση με προφανείς τρόπους - στην οικογένεια, σε διαστραμμένες αναπαραστάσεις της λαϊκής κουλτούρας, με μια συστηματική νομική ανισότητα, η οποία μόλις έχει αρχίσει να υποχωρεί. - Η αύξηση των δικαιωμάτων των gay οδήγησε λανθασμένα ορισμένους ανθρώπους με καλή θέληση, να κρίνουν πόσο προηγμένη είναι μια χώρα, μόνο από το πώς αντιμετωπίζει την ομοφυλοφιλία.
Στο Ισραήλ, οι gay στρατιώτες και το σχετικό άνοιγμα του Τελ Αβίβ είναι ελλιπείς δείκτες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, - όπως ακριβώς στις ΗΠΑ, η επέκταση των δικαιωμάτων των gay σε ορισμένες πολιτείες, δεν αντισταθμίζει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως με τις μαζικές φυλακίσεις. - Η πολυπόθητη υλοποίηση ορισμένων δικαιωμάτων για τους gay, δεν πρέπει να μας τυφλώσει μπροστά στους αγώνες κατά του ρατσισμού στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ή για την επιμονή των Παλαιστινίων να έχουν μια γη που να αποκαλούν πατρίδα.