-Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αλγέρι, από Γάλλο πατέρα και Αλγεριανή μητέρα. Το ότι είχα πρόσβαση και στις δύο κουλτούρες, με έκανε να συνειδητοποιήσω νωρίς πως, ο ρατσισμός και ο σεξισμός είναι διάχυτοι και στις δύο πλευρές της Μεσογείου. Μου πήρε λίγα ακόμη χρόνια να καταλήξω στο συμπερασμα ότι η ομοφυλοφοβία ήταν επίσης διαδεδομένη.
Η Διεθνής Αμνηστεία αναφέρει τουλάχιστον 83 χώρες στις οποίες η ομοφυλοφιλία ρητά καταδικάζεται από τον ποινικό κώδικα. Οι 26 από αυτές είναι μουσουλμανικές. Αυτό σημαίνει πως η πλειοψηφία των μουσουλμανικών χωρών, συμπεριλαμβανομένων των θεωρητικά 'φιλελεύθερων', όπως η Τυνησία και αυτών με απολυταρχικά καθεστώτα όπως το Σουδάν, έχουν θέσει εκτός νόμου τις σχέσεις ατόμων του ίδιου φύλου. Οι 7 χώρες στον κόσμο που επιβάλουν τη θανατική ποινή σε άτομα που υποτίθεται ότι είναι ένοχα για ομοφυλοφιλικές πράξεις, δικαιολογούν την τιμωρία με τη Σαρία, ή την τυπική ερμηνεία της νομολογίας των Μουσουλμάνων. Παρόλο που δεν εφαρμόζεται πάντα, η ύπαρξη της θανατικής ποινής καθιστά τις σεξουαλικές μειονότητες εξαιρετικά ευάλωτες.Δεν είναι μόνο η πολιτεία που ασκεί καταπίεση. Οι κοινότητες και οι οικογένειες παίζουν ρόλο σε αυτό. Στην Ινδονησία, για παράδειγμα, η ομοφυλοφιλία δεν είναι παράνομη. Το 1998 όμως, η 'Μουσουλμανική πολιτοφυλακή' ξεκίνησε μια αντι - gay καμπάνια στο νησί Μιντανάο, κατά την οποία ομοφυλόφιλοι Μουσουλμάνοι τρομοκρατούνταν, δέρνονταν και διατάσσονταν να φύγουν ή να ευνουχιστούν.
Επίσης, η Ιορδανία δεν αναφέρει ξεκάθαρα την ομοφυλοφιλία εκτός νόμου. Αυτό όμως δεν σταμάτησε 4 Ιορδανούς την προηγούμενη χρονιά να προσπαθήσουν να απαγάγουν μια 23χρονη λεσβία συγγενή τους, η οποία σπούδαζε στις ΗΠΑ, να την χτυπήσουν και να αποπειραθούν να την βάλουν δεμένη σε ένα αεροπλάνο για την Ιορδανία. Η αμερικανική αστυνομία ενήργησε αμέσως και πήγε να την σώσει, αλλά αυτή η έκβαση είναι μάλλον η εξαίρεση, παρά ο κανόνας. Η βία, η παρενόχληση, η δίωξη, οι εξώδικες δολοφονίες και η ντροπή, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο.Το σεξ και η παράδοση
Παρά τα όποια εμπόδια και την εχθρικότητα, συνάπτονται σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, ακόμα και στις πιο καταπιεστικές χώρες. Όπως είπε ένας ερευνητής από τον Κόλπο σε ένα παναραβικό συνέδριο για τη σεξουαλικότητα που έγινε στην Οξφόρδη τον Ιούνιο του 2000: "Στη φυλακή, το σεξ μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, θεωρείται κανονικό. Η Σαουδική Αραβία είναι απλά μια μεγάλη φυλακή". Μερικές φορές, ο ίδιος ο διαχωρισμός των φύλων επιτρέπει την οικειότητα μεταξύ των ανθρώπων που ανήκουν στο ίδιο φύλο, χωρίς αυτό να θεωρείται μη κανονικό. Εφόσον κάποιος κρατά χαμηλό προφίλ, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να συνεχιστεί χωρίς ενόχληση.
Αυτό ισχύει και για τα δύο φύλα. Για τις γυναίκες, τα πολιτιστικά πρότυπα ίσως επιτρέπουν την ύπαρξη ορισμένων ευκαιριών για οικειότητα: Είναι γενικά αποδεκτό να μοιράζεσαι το κρεβάτι με την ξαδέρφη σου, την καλύτερή σου φίλη κ.λ.π. και οι παραδοσιακές τελετές στις οποίες συγκεντρώνονται μόνο γυναίκες, ίσως επιτρέπουν στις λεσβίες που ζουν στην επαρχία, να έχουν τακτική επαφή με άλλες γυναίκες.
Η κουλτούρα λοιπόν, δεν είναι πάντα εναντίον μας και υπάρχουν θετικά παραδείγματα σχέσεων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, οι οποίες γίνονται μέσα σε διάφορες μουσουλμανικές κουλτούρες. Για παράδειγμα, σε μερικούς παραδοσιακούς θεατρικούς περιοδεύοντες θιάσους και μουσικά σύνολα στο Πακιστάν, οι νεότεροι άνδρες που παίζουν τους γυναικείους ρόλους, μερικές φορές ζουν σα ζευγάρι με τον αρχηγό της ομάδας. Ανάμεσα σε τέτοιες ομάδες, τα ανδρικά ζευγάρια μπορούν να βιώνουν ερωτικές σχέσεις, αρκετά ανοιχτά. Ακόμα, υπάρχει ολόκληρος τομέας στην ποίηση, στην τοπική και τη λογοτεχνία Urdu, που είναι αποκλειστικά βασισμένη στον ανδρικό έρωτα, yaari. Όσο όμως θετικά κι αν είναι τέτοια παραδείγματα, δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε ότι η ομοφυλοφοβία δυναμώνει, αφού συστηματικά προωθείται από συντηρητικές δυνάμεις, παντού.
Συντηρητική χειραγώγηση
Το 'Κοράνι ξεκάθαρα δηλώνει ότι η ομοφυλοφιλία είναι άδικη, αφύσικη, παραβατική, αχρεία, εγκληματική και διεφθαρμένη', διακηρύσσει το 'Jamaat-e-Islami', ένα ακροδεξιό πολιτικοθρησκευτικό κόμμα στο Πακιστάν. Στην πραγματικότητα, το Κοράνι δεν έχει ξεκάθαρη θέση στο θέμα και έτσι η διαμάχη αναφορικά με τη θέση του Ισλάμ και την ομοφυλοφιλία, συνεχίζεται. Για κάποιους ανθρώπους, η ομοφυλοφιλία είναι 'παράνομη' στο Ισλάμ. Για άλλους, το Κοράνι δεν καταδικάζει ξεκάθαρα τις ομοφυλοφιλικές πράξεις. Η μόνη αναφορά στην ομοφυλοφιλία στο Κοράνι, μπορεί να βρεθεί στο τμήμα που μιλά για τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Η σκληρή τιμωρία που επιβλήθηκε στους ανθρώπους στα Σόδομα και τα Γόμορρα την εποχή του προφήτη Λωτ, είναι για μερικούς ανθρώπους η ξεκάθαρη απόδειξη ότι ο Αλλάχ ήθελε να εξαλείψει την ομοφυλοφιλική πρακτική, ενώ άλλοι διαφωνούν λέγοντας πως δεν υπάρχει συγκεκριμένη τιμωρία για την ομοφυλοφιλία. Οι άνθρωποι στα Σόδομα τιμωρήθηκαν επειδή 'έκαναν τα πάντα υπερβολικά' και επειδή δε σέβονταν τους κανόνες της φιλοξενίας. Επιμένουν πως το ίδιο το Κοράνι δεν επιβάλλει καταδίκη των ομοφυλόφιλων, αλλά μάλλον η ομοφοβία εισβάλει στις μουσουλμανικές κοινωνίες.
Πρωτοπόροι στην καταδίωξη είναι οι λεγόμενοι 'θρησκευτικοί φονταμεταλιστές'. Όμως το 'Δίκτυο των Γυναικών που ζουν κάτω από τους Νόμους του Ισλάμ', στο οποίο ανήκω και εγώ, διακηρύσσει πως ο φονταμεταλισμός δεν είναι η επιστροφή στις βασικές αρχές, καμμίας θρησκείας. Πιστεύουμε πως οι φονταμεταλιστές είναι ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες αναζητούν να κατακτήσουν ή να διατηρήσουν την πολιτική εξουσία μέσω χειραγώγησης της θρησκείας και των θρησκευτικών πεποιθήσεων, όπως επίσης και άλλων εθνικών, βασισμένων στην κουλτούρα, χαρακτηριστικών. Η άνοδος του φονταμεταλισμού είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο επηρεάζει όχι μόνο το Ισλάμ αλλά όλες τις μεγάλες θρησκείες.
Επίσης, υπάρχει μια έντονη σύνδεση μεταξύ φονταμεταλιστικών ομοφοβικών επιθέσεων και αυτών που απευθύνονται ενάντια στις γυναίκες που δε 'συμπεριφέρονται σωστά', που ίσως είναι ανύπαντρες ή ζουν μόνες τους. Οι εξτρεμιστές θρησκευτικοί ηγέτες και οι οπαδοί τους, στοχοποιούν τις σεξουαλικές μειονότητες και τις γυναίκες. Επικεντρώνουν την επιθετικότητά τους ενάντια στους ομοφυλόφιλους, όπως και ενάντια σε όσους παραβαίνουν τα όρια της 'αποδεκτής συμπεριφοράς'. Η ίδια ακριβώς ρητορική χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει την πίεση εναντίον των ομοφυλόφιλων, του φεμινισμού ή των 'διαφορετικών' γυναικών - όλοι καταγγέλθηκαν συστηματικά ως μη μουσουλμανικοί, μη γηγενείς κ.λ.π. Πάντα μέσω της χειραγώγησης της θρησκείας και των εθνικών ή πολιτιστικών ταυτοτήτων, δικαιολογείται η βία.
Και οι εξτρεμιστές θρησκευτικοί αρχηγοί και οι κρατικοί αξιωματούχοι δαιμονοποιούν τις σεξουαλικές μειονότητες, συχνά σα μέσο για να αποπροσανατολίσουν από μια οικονομική κρίση ή μια πολιτική αντιπαράθεση. Πράγματι, η παρότρυνση στο μίσος και σε εκδηλώσεις ομοφοβίας, αυξάνεται σε μέρη όπου η τοπική πολιτική αντζέντα επηρεάζεται περισσότερο από τις αυξανόμενες φονταμεταλιστικές δυνάμεις.
Για παράδειγμα, ένα από τα πρώτα θύματα των Αλγερινών φονταμεταλιστών, ήταν ο Jean Senac, ένας gay ποιητής που δολοφονήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 80. Επίσης στην Αλγερία, η Oum Ali, μια ανύπαντρη γυναίκα που ζούσε μόνη μαζί με τα παιδιά της, στη Νότια πόλη της Ouargla, λιθοβολήθηκε και το σπίτι της πυρπολήθηκε το 1989, ενώ δολοφονήθηκε και ο νεότερος γιος της. Αυτά τα δύο περιστατικά εμφανίστηκαν πολύ πριν την 'επίσημη΄εκκίνηση της διαμάχης. Αποκαλύπτουν την αναλήθεια του ισχυρισμού των Αλγερινών φονταμεταλιστών, οι οποίοι λένε πως κατέφυγαν στη βία το 1992 όταν τους στερήθηκε η νίκη, από την κυβερνητική ακύρωση των εκλογών. Στην πραγματικότητα, είχαν στοχοποιήσει και τους ομοφυλόφιλους και τις γυναίκες νωρίτερα - αλλά δεν υπήρχε κανείς να σταθεί δίπλα σε τέτοια 'δευτεροκλασάτα θύματα'.
Ένωση δυνάμεων
Γιατί η σεξουαλικότητα και η σεξουαλική συμμόρφωση είναι στο επίκεντρο της προσοχής των φονταμεταλιστών; Μια πιθανή απάντηση είναι ότι όταν οι άνθρωποι εξασκούν το δικαίωμα της προσωπικής επιλογής, εμφανίζεται ως μια πρόκληση: η αυτονομία. Ειδικά για τις γυναίκες μοιάζει με απειλή.
Έχει ενδιαφέρον να σημειώσω ότι, κατά τους προηγούμενους αιώνες, οι Άραβες απέδιδαν την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στην κακή επίδραση των Περσών. Σήμερα, είναι πάνω - κάτω η ίδια ιστορία, μόνο οι πρωταγωνιστές έχουν αλλάξει, η ομοφυλοφιλία τώρα αποκηρύσσεται σα 'δυτική ασθένεια'. Τον Ιούνιο του 2000, ο υπουργός εξωτερικών της Μαλαισίας, Syed Hamid Albar, δήλωσε πως η ομοφυλοφιλία είναι 'ενάντια στη φύση' και - μετά από ένα τηλεφώνημα από το Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να αρθεί ο Μαλαισιανός νόμος περί σοδομισμού - είπε: "Δεν μπορούμε να τροποποιούμε τους νόμους της χώρας από ένα τηλεφώνημα ξένων".
Ο φονταμεταλισμός δεν είναι μόνο τοπικό ή εθνικό φαινόμενο, έχει παγκόσμιες διαστάσεις. Οι εξτρεμιστές θρησκευτικοί αρχηγοί από διάφορες θρησκείες, ενώνονται για να επιτεθούν στα σεξουαλικά δικαιώματα. Δημιουργώντας γραμμές μάχης, συνασπισμοί Χριστιανών, Μουσουλμάνων και άλλων φονταμεταλιστών, επηρεάζουν τη διεθνή ατζέντα. Είδαμε το αποτέλεσμα τέτοιων συμμαχιών πάνω στα δικαιώματα αναπαραγωγής των γυναικών, το 1994 στο συνέδριο στα Κάιρο για τον πληθυσμό και την ανάπτυξη. Τέτοιες συμμαχίες επίσης μπλόκαραν την αναγνώριση των δικαιωμάτων των λεσβιών το 1995 στο παγκόσμιο συνέδριο γυναικών που έγινε στο Πεκίνο και στην πλατφόρμα ανασκόπησης δράσης για τις γυναίκες, επίσης στο Πεκίνο το 2000.
Φυσικά, τέτοιοι συνασπισμοί επηρεάζουν και τα τοπικά πολιτικά θέματα. Για παράδειγμα, η Βρετανία που είναι μια κοσμική χώρα, διαθέτει μια ισχυρή εξτρεμιστική μουσουλμανική μειονότητα. Μια συμμαχία Μουσουλμάνων - Χριστιανών πρόσφατα δημιουργήθηκε για να εναντιωθεί στην άρση του άρθρου 28, ενός νόμου που δημιουργήθηκε το 1988, ο οποίος απαγορεύει την 'προώθηση' της ομοφυλοφιλίας στα σχολεία, επειδή είναι 'προσποιητή οικογενειακή σχέση'. Σε συνέδριο το Μάϊο του 2000, ο θρησκευτικός ομιλητής Δρ. Majid Katme, δήλωσε ότι "ο λεσβιανισμός εξαπλώνεται σαν οργή στην κοινωνία. Πρέπει να εμβολιάσουμε τα παιδιά μας ενάντια σε αυτήν την κατάρα". Τις απόψεις του υποστηρίζει ο Sheikh Sharkhawy - ένας ανώτερος κληρικός στο διάσημο τζαμί στο πάρκο Regent, στο κεντρικό Λονδίνο - ο οποίος δημόσια υποστηρίζει την εκτέλεση των gay ανδρών, πάνω από την ηλικία των 10 ετών και την ισόβια φυλάκιση των λεσβιών.
Τουλάχιστον ανησυχητική είναι η υποστήριξη των φονταμεταλιστών από την επονομαζόμενη 'ελεύθερη Δύση'. Η παράταση της βοήθειας από κράτη που προσποιούνται πως υπερασπίζονται τη δημοκρατία, δεν είναι νέο φαινόμενο. Ο Ιμάμης Χομεϊνί διέμενε στη Γαλλία για κάμποσους μήνες το 1978, ακριβώς πριν επιστρέψει στο Ιράν για να οδηγήσει την Ισλαμική επανάσταση. Στο Αφγανιστάν, η CIA όχι μόνο εκπαίδευε τους Ταλιμπάν, αλλά επίσης 'παραδέχτηκε ότι έφερε 25.000 Άραβες εθελοντές για να πολεμήσουν ενάντια στον 'κόκκινο στρατό'. Συμπτωματικά και οι δύο αυτές χώρες, το Ιράν και το Αφγανιστάν, αυτήν την στιγμή τιμωρούν τους ομοφυλόφιλους με θάνατο.
Τι μας διδάσκει αυτό; Πρώτον, ότι η υποκρισία των περισσότερων πολιτικών αρχηγών δεν έχει όρια: Ο συνεχώς μεταβαλόμενος ορισμός του φονταμεταλισμού, τους επιτρέπει να στρέφονται ενάντια σε συμμάχους του χθες, με τους οποίους δε θα έπρεπε να έχουν ανακατευθεί από την αρχή. Δεύτερον, είναι φανερό πως, τα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, πάντα υπερισχύουν. Μόνο να μετανιώνουμε μπορούμε, που, σε διεθνές επίπεδο, υπάρχουν τόσο λίγοι σύμμαχοι οι οποίοι είναι έτοιμοι να συμβιβάσουν τα συμφέροντά τους, με σκοπό να υπερασπίστούν τα δικαιώματα των γυναικών και των σεξουαλικών μειονοτήτων.
Στρατηγικές αντίστασης
Παρά το εχθρικό περιβάλλον, οι σεξουαλικές μειονότητες οργανώνονται και γίνονται πιο ορατές στις μουσουλμανικές χώρες και κοινότητες. Για παράδειγμα, πολλές έρευνες διεξάγονται για να ερμηνεύσουν τα θρησκευτικά κείμενα. Το Κοράνι επανεξετάζεται από gay ή φιλικούς προς τους gay θεολόγους και πιστούς, με σκοπό να σπάσει το μονοπώλιο της ανδρικής ομοφοβικής ερμηνείας. Για να αντιμετωπίσουν το στερεότυπο ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι ξένο, άλλοι ασχολούνται με την ανάκτηση ομοερωτικής λογοτεχνίας.
Ένα άλλο θετικό παράδειγμα υπάρχει στο Λίβανο, όπου η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη, αλλά ένα δημοφιλές πρόγραμμα της τηλεόρασης (Al Shater Yahki), το οποίο ασχολείται με τη σεξουαλικότητα από το 1997, περιλαμβάνει απόψεις των gay. Το γεγονός ότι μιλούν φορώντας μάσκες, δείχνει το μέγεθος του κινδύνου που υπάρχει.
Επιπλέον, νέες οργανώσεις αλληλεγγύης ιδρύονται. Αυτές οι οργανώσεις, για προφανείς λόγους ασφαλείας, έχουν τη βάση τους έξω από τις μουσουλμανικές χώρες. Οι περισσότερες ωστόσο συνδέονται με άτομα ή ομάδες στις χώρες των Μουσουλμάνων. Είτε έχουν πολιτικά, κοινωνικά ή θρησκευτικά κίνητρα, στοχεύουν στο να σπάσουν την απομόνωση που αντιμετωπίζουν οι σεξουαλικές μειονότητες. Στα μουσουλμανικά κράτη και κοινότητες, οι σεξουαλικές μειονότητες μόλις άρχισαν να μιλούν. Απειλές βίας και κατηγορίες προδοσίας της κουλτούρας και της θρησκείας, αποθάρρυναν πολλούς απο το να πάρουν δημόσια θέση. Ωστόσο, όλο και περισσότεροι άνθρωποι απορρίπτουν την ιδέα ότι η βιαιότητα απέναντι στη σεξουαλική διαφορετικότητα, είναι 'θεϊκά επιβαλλόμενη'.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου