«Το Βερολίνο είμαι εγώ». Η μετριοφροσύνη σίγουρα δεν συγκαταλέγεται στα χαρακτηριστικά του δημάρχου της γερμανικής πρωτεύουσας, του πληθωρικού Κλάους Βοβεράιτ, ο οποίος εξελέγη για τρίτη συνεχή φορά.


Ούτε και η μεγαλοφροσύνη του απέναντι στον αντίπαλο. «Είμαι πολύ χαρούμενος που κάναμε το κυβερνών κόμμα να φάει τη σκόνη μας», είπε μετά τη νίκη του. Εστω κι αν το ποσοστό του ήταν ελαφρώς πεσμένο ενώ των Χριστιανοδημοκρατών ανεβασμένο από τις προηγούμενες εκλογές...

Ο δήμαρχος έχει μεγάλο ταλέντο στις ατάκες. Αναμφίβολα, την πιο ιστορική την ξεστόμισε το 2001 κατά την προεκλογική εκστρατεία: «Είμαι γκέι και είναι ωραίο πράγμα», δήλωσε, προλαβαίνοντας τα ταμπλόιντ και αφήνοντας τους πάντες με το στόμα ανοιχτό. Εκτοτε, συγκαταλέγεται στον ολιγάριθμο κατάλογο με τους ανοιχτά ομοφυλόφιλους πολιτικούς. Ανετος, επικοινωνιακός, συχνά υπερόπτης, ο 57χρονος «Βόβι», όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά, δεν «κωλώνει» μπροστά σε τίποτα και σε κανένα. «Υποθέτω ότι ο πάπας θα γνωρίζει, εφόσον τον ενδιαφέρει, ότι συζώ με τον φίλο μου (τον νευροχειρουργό Γιορν Κουμπίσκι)», είπε με αφορμή την επίσκεψη του πάπα Βενέδικτου στο Βερολίνο.


Ίσως ο βασικός λόγος που ο «Βόβι» δεν μασάει τα λόγια του είναι ότι ξεκίνησε από πολύ χαμηλά για να φτάσει κάποτε στη δημαρχία. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Τέμπελχοφ, ένα εργατικό προάστιο. Αυτός, ο πρωτότοκος γιος και τα τέσσερα αδέλφια του, μεγάλωσαν με τη μητέρα τους, καθώς ο πατέρας τους τους εγκατέλειψε πολύ νωρίς. Σπούδασε νομικά, γράφτηκε στο SPD, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το 1981 κέρδισε την πρώτη του θέση στο δημοτικό συμβούλιο, το 1995 εξελέγη στην Μπούντεσρατ, την Ανω Βουλή της Γερμανίας και το 2001 δήμαρχος του Βερολίνου, μιας πόλης «φτωχής, αλλά σέξι», σύμφωνα με τον ίδιο.


Το Βερολίνο των τριάμισι εκατομμυρίων κατοίκων, είναι ονομαστό για τη νυχτερινή ζωή του, πόλος έλξης για τουρίστες, καλλιτέχνες, διανοούμενους και διαφόρους εναλλακτικούς τύπους. «Ο Βοβεράιτ και η πόλη είναι καλό πακέτο», λέει ο δήμαρχος. Πολλοί ωστόσο, εκ δεξιών κι εξ αριστερών, έχουν αντίθετη άποψη. Δέκα χρόνια μετά, «η ανεργία στο Βερολίνο είναι διπλάσια από τον εθνικό μέσο όρο (13%), τα σχολεία του συγκαταλέγονται ανάμεσα στα χειρότερα στη χώρα, ο τοπικός σιδηρόδρομος διαβόητος για την αναξιοπιστία του, αυτοκίνητα πυρπολούνται σχεδόν κάθε βράδυ από άγνωστους ενώ επιχειρηματίες του real estate αν έχουν ανεβάσει τα ενοίκια σε δυσθεώρητα ύψη για τον απλό κόσμο», έγραφε το «Spiegel».


«Πολλή φιγούρα, λίγη ουσία», πιστεύουν οι αντίπαλοι του «Βόβι», οι οποίοι τον βλέπουν ως έναν σοσιαλιστή του σαλονιού που δεν χάνει πάρτι και κοσμική εκδήλωση. Ωστόσο, από την περασμένη Κυριακή, ο γερμανικός και ο διεθνής τύπος τον αντιμετωπίζουν ως πιθανό αντίπαλο δέος για τη Μέρκελ στις επόμενες εκλογές. Τι πιστεύει ο ίδιος; «Το SPD έχει πολλούς επίδοξους υποψήφιους. Αλλά κανείς δεν είναι σαν εμένα».